Voor wie is Leef Wijzer! bedoeld?

Voor wie is Leef Wijzer! bedoeld?

Burn In’

 

over ideeën die werken

In deze serie artikelen willen wij graag vertellen over hoe wij aankijken tegen burn out en de manier waarop iemand optimaal begeleid kan worden. Begeleiding om burn out te voorkomen, om er mee om te kunnen gaan en om er vanaf te komen.

Voor wie is Leef Wijzer! bedoeld?

Voor wie is Leef Wijzer! bedoeld?

De aanpak die we Leef Wijzer! noemen, is geschikt voor mensen die zijn vastgelopen. Met name voor hen die moeite hebben om hun situatie te ontwarren, oplossingen voor hun problemen te vinden en daar effectief mee om te gaan. Er spelen vaak meerdere dingen tegelijkertijd. Het kan over van alles gaan: gezondheid, sores op je werk, in je studie, in je privé situatie, financieel, wonen, lifestyle, ambities, jij als persoon en je toekomst. Leef Wijzer! richt zich op acties die jou vlot trekken. En die ga jíj doen. Als je wilt, met onze ondersteuning.

Om weer in beweging te komen moet je je energie weer terug krijgen. Je moet weten hoe je het zover hebt laten komen. Dus gaan we na wat je moet oplossen en welke situaties en persoonlijke valkuilen je moet vermijden.

In jouw begeleiding besteden we aandacht aan gezond gedrag. Invulling geven aan wat je tekort komt, afremmen wat je teveel doet of ervaart. Je leert ook betere doelen te stellen. Jouw coach beweegt met je mee om de kans van slagen optimaal te maken.

In dit artikel ga ik proberen helder te maken hoe je herkent of onze aanpak bij je past.

Is begeleiding van burn out nodig voor mij?

Er zijn meerdere artikelen in odevie.nu die deze vraag beantwoorden. Het is ja, meestal wel. Het is ook verstandig om niet te lang te wachten met vragen om steun en hulp, ook al doe – en kan – je in het eerste begin weinig tot niets. Doe vooral een aantal dingen niet. Zorg voor goede omstandigheden (veilige plek, weinig prikkels). Regel snel dat je dingen (in werk, in gezin, in studie) kunt overdragen/overlaten aan anderen. En stel jezelf de vraag “heb jij de kracht en het inzicht om jezelf te helpen”?​

Wat doet begeleiding voor mij?

Als het goed is, helpt begeleiding je om minder kleerscheuren door je herstelproces te komen. We denken dat begeleiding je herstel kan versnellen. Maar garanderen en bewijzen kunnen we dat niet. Wel geeft begeleiding meer comfort en ervaren steun tijdens je herstel. We horen van veel mensen dat burn out een eenzaam proces is. Een luisterend oor van je begeleider, zijn/haar meedenken, tips, kritische vragen en steun, geven je tijdens je herstel proces meer kwaliteit van leven en minder zorgen. Sneller grip ook op wat je moet en kan doen om uit je vastgelopen situatie te geraken. En vooral ook meer inzicht in wat je moet doen en laten om niet meer in zo’n bedreigende situatie verzeild terecht te komen.

Mensen zeggen wel : ‘burn out is een levensles’. Als jij je inzet, moet het ons samen lukken om jou hier beter uit te laten komen, met je eigen levensles.

Het aanbod van OdeVie past dat bij mij?

De aanloop naar een burn out is een sluipend proces. Toch worden veel mensen compleet overvallen door hun burn out. Ze zien het niet aankomen. Alsof ze in dichte mist tegen iets aan zijn gereden. Ineens zien ze niet meer waar de weg loopt. Herstellen van een burn out is ook een proces, een bewust en gekozen proces. Wij kunnen laten zien waar de weg loopt en wat je onderweg tegenkomt. De goede richting aangeven, de goede afslagen, de valkuilen die er zijn.
Jij blijft wel zelf aan het stuur zitten en bepaalt zelf wat je doet, in je eigen tempo.
Er zijn coaches en buro’s die al helemaal uitgedokterd hebben wat jij nodig hebt. Als je daarin gelooft, moet je dat doen. Het is belangrijk dat je de begeleiding kiest die bij je past.

Waar haakt de begeleiding van OdeVie op aan?

Dat is afhankelijk van het stadium in je burn out waarin je nu zit. Ik heb een artikel geschreven over het verloop van herstel van burn out link xxxxx. Je zou hier een check kunnen doen of je herkent waar je zit in je herstelproces.

Misschien heb je advies nodig over wat je wel of niet moet doen. Bijvoorbeeld ten aanzien van klachten waar je onder lijdt. Of wil je zelfstandig aan de slag met zelfhulpmodules voor deze klachten? Misschien weet je helemaal niet wat je wilt of zou moeten. Of kom je niet tot een samenhangend plan. Of is het op gang komen erg moeilijk. Of lukte dat nog wel en zit er nu de klad in? Heb je de oorzaak niet opgeruimd? Lig je in een kronkel als je moet communiceren met je omgeving?

Waarom is deze methode anders?

Wij vullen niks in voor een ander. In onze begeleiding willen wij je helpen jezelf te helpen. We noemen het de Jij-factor. Jij bent de essentiële factor om noodzakelijke veranderingen in te zetten: bij jezelf, op je werk, in je privé. Wij geven aan wat kan helpen (heel concreet : bijvoorbeeld ten aanzien van bewegen, voeding, behandeling, nieuwe keuzes maken, moeilijk gesprek gaan voeren, conflicten oplossen, schulden oplossen, werkveranderingen aanbrengen, etc.) en wat wij voor je kunnen doen (ook concreet : bijvoorbeeld door dingen voor je uit te zoeken, mee te gaan naar een moeilijk gesprek, na te gaan welke psycholoog bij jou past, goede sportschool helpen uitzoeken). Jij bepaalt wat jij nodig hebt. En óf je en wát je bij ons wilt halen.

In andere artikelen zal ik ingaan op de academische onderbouwing van Leef Wijzer! en waar het allemaal op is gebaseerd. Kijk bijvoorbeeld bij het artikel: Leef Wijzer! een zorgvuldige aanpak

Antonio A-Tjak

Antonio A-Tjak

zorgontwerper, bestuurder

Geboren in Indonesië, maar veel te vroeg verkast om er iets noemenswaardigs aan over te houden. Helaas misschien. Ik ben in Nederlandse tradities van de jaren 70 opgegroeid. Toen was alles maakbaar. Mijn ouders maakten lang daarvoor al hun eigen leven, met alle gevaren van dien. Ze hielpen anderen op allerlei manieren dat ook te doen. Zij hadden betrokken supporters, een sterk karakter en altijd een stevige stok achter de deur.

Ze begrepen heel goed dat niet iedereen dat kan, dat waar zij zo goed in waren: iets maken uit niets, creatief omgaan met onmogelijke uitdagingen.
Misschien niet zo toevallig werd ik ontwerper, multidisciplinair opgeleid en nu zo’n 35 jaar actief. Waarvan 20 jaar met en vóór de zorg, nooit erin. Ik heb wel een heel groot en bereidwillig netwerk van zorgverleners om mij heen verzameld. Ik koester het. Hou van ze. Vernuft en doorzettingsvermogen heb ik van mijn vader en creativiteit en geldingsdrang van mijn moeder. Het is aan mij om de mij ‘in de schoot geworpen’ kwaliteiten tot nut te brengen. Pittig! Sinds een jaar of 5 voelt het voor mij het meest comfortabel om mijzelf zorgontwerper te noemen of ontwerper van gespreksinstrumenten voor de zorg. Een nieuw vak. Zelf uitgevonden, niet sexy en ontzettend veeleisend.

Mijn missie is om als ontwerper de zorg nog menselijker te maken. Ik maak van een nadeel een voordeel: ik ben buitenstaander en zo kijk ik er ook naar. Om een frisse blik te bewaren. Om de ingesleten patronen te kunnen herkennen, waarvan niemand meer weet wat daarvan de waarde is, maar helaas ook niet ter discussie stelt. Daartoe stel ik domme vragen; het komt voor dat mensen denken dat ik dom ben. Ik ervaar dat het helpt om van tijd tot tijd nederig te zijn. Niet plezierig, maar het maakt mensen bereid mij helpen. Aan de andere kant kan ik ook een aanlokkelijke toekomst verbeelden die mensen verbindt.

Mijn universitaire opleiding heeft mij leren leren. Heel waardevol. Ik kan snel (in enkele weken) op een onderwerp de diepte in te gaan en met deskundigen meepraten. Mijn vak bestaat voor een groot deel uit het betrekken van patiënten, zorgverleners en deskundigen op diverse terreinen. Ik heb geleerd om complexe zaken zodanig te kunnen begrijpen dat ik er mee kan kneden en om er weer iets compleet anders van te maken. Ik kneed en kneed en gooi het resultaat net zo lang voor de leeuwen tot het goed is en optimaal past bij de eisen van deze tijd. 

Het liefst overzie ik een heel zorgpad, met daarin de stappen die patiënten of cliënten en hun zorgverleners meemaken, met al hun sores erbij. Die sores is mijn brandstof voor verbetering. Een heel zorgpad veranderen is te groot. Daarom leg ik vooral het begin onder het vergrootglas: wat wil de patiënt/cliënt zelf eigenlijk?

Hoe kan de zorgverlener de patiënt/cliënt optimaal helpen? Daar ligt de bron en eerlijk gezegd wordt die vaak volledig, maar dan ook met nadruk op volledig, over het hoofd gezien

Een burn out kán je zien aankomen

Een burn out kán je zien aankomen

Burn In’

 

over ideeën die werken

In deze serie artikelen willen wij graag vertellen over hoe wij aankijken tegen burn out en de manier waarop iemand optimaal begeleid kan worden. Begeleiding om burn out te voorkomen, om er mee om te kunnen gaan en om er vanaf te komen.

Een burn out kán je zien aankomen

Een burn out kán je zien aankomen….

Burn out is een situatie waar je je zomaar plotsklaps in bevindt. Het kan gebeuren dat je van de ene op de andere dag volstrekt leeg en radeloos naar je zelf staat te kijken en niet meer weet waar en hoe de dag te beginnen.

De burn out situatie ontstaat echter helemaal niet plotsklaps. Juist langzaam en sluipend. Je burn out neemt de tijd om te groeien. En hoewel je je tijdens dat groeien niet realiseert dat er iets ernstigs aan de hand is met jou, heb je wel kleinere en grotere signalen gezien en gemerkt die wijzen op jouw overbelast zijn. Burn out is immers de uitkomst van langdurige overbelasting, vaak in werk, meestal op meerdere plekken en rollen in je leven.

Je bent al lang moe, de hele dag moe. Vaak slaap je al langer slecht. Je wordt vaak wakker in de nacht. En zelfs al slaap je nog redelijk, je gaat moe naar bed en je staat moe op. En als je niet kunt slapen of veel wakker bent, sla je aan het piekeren. Over van alles en nog wat, veel over onbelangrijke dingen, over zaken waar je geen invloed op hebt, waar je zorg over hebt. Over wat je nog moet doen of bent vergeten of waar anderen je op kunnen aanspreken omdat je het niet goed hebt gedaan, over fouten die je hebt gemaakt. Of omdat je denkt dat je het niet goed hebt gedaan! Dat kan over werk gaan, maar ook over de kinderen, je partner, over alles en iedereen.

Je hebt moeite om ’s ochtends te beslissen wat je aantrekt. Je hebt minder energie en zin om je zelf aantrekkelijk en mooi te maken, je zelf goed te verzorgen, daar tijd en aandacht aan te geven. Sowieso is het nemen van beslissingen moeizamer, ook over kleine dingen als de keuze van je brood of van de winkel waar je je brood wilt kopen. Vul voor brood allerlei andere dingen in…..

‘alles maakt je prikkelbaar. Om het minste of geringste schrik je of wordt je boos’

 Het liefst ga je helemaal geen winkel meer in. Zeker niet zo’n drukke supermarkt. Maar ook niet meer naar het drukke schoolplein, de bioscoop, de koffiehoek of het restaurant op je werk. Het kost je moeite om scherp te blijven in het drukke verkeer. Je betrapt je zelf er op dat je soms niet meer weet hoe je gereden bent, hoe ben je op die plek terecht gekomen met je auto of fiets?

Je bent het liefst thuis, en het liefst in alle rust. Je stoort je aan het geschreeuw van je kinderen, het lijkt wel of ze altijd lawaai maken. En aan je hoofd zeuren met 1000 en 1 vragen, de hele tijd door. Je schrikt van harde geluiden, ze doen pijn aan je oren : muziek in huis, getoeter op straat, geroezemoes in het restaurant of op een verjaardagsfeestje.

En dit alles maakt je prikkelbaar. Om het minste of geringste schrik je of wordt je boos of moet je huilen of schreeuwen. Op je werk trek je je terug in je kamer, je gaat niet meer mee lunchen. Thuis trek je je terug op de bank, je sluit je af. Of je gaat vroeg naar bed want je bent toch hondsmoe. Of achter je laptop want je krijgt ook je werk toenemend niet af, dus dan maar proberen er savonds nog wat aan te doen. Niet dat dat nog helpt, maar ja.

Stel dat je dit herkent. Wacht dan niet langer met je zelf te gunnen stil te staan bij wat er aan de hand is. En na te gaan wat er allemaal speelt : wat maakt je zo moe, en besluiteloos, en geïrriteerd en vol zorg en piekers. En schroom niet daar ondersteuning bij te halen. Iemand uit je eigen omgeving die je vertrouwt en goed luistert, of juist iemand die enige afstand heeft en deskundig is ten aanzien van (dreigende) burn out. Hoe eerder je ontdekt en erkent dat je die positie van langdurige overbelasting en (dreigend) uit evenwicht raken wilt stoppen en veranderen, hoe beter.

 

Op deze website vertellen we je over een gespreksmodel dat we hebben gemaakt om mensen als jij die tegen een burn out aan zitten of er al in zitten, te helpen weer grip te krijgen op je leven en welzijn, samen met een deskundige coach-gesprekspartner.

Marielle A-Tjak

Marielle A-Tjak

liaison artsen en werkgevers

Geboren in Indonesie, heb ik altijd een vleug tropen meegenomen en vooral de behoefte aan ruimte.

Met Chinese voorouders heb ik van huis uit meegekregen dat ontwikkelen een noodzaak is, maar ook een voorrecht, en dat het mogen ontwikkelen tot verantwoordelijkheden leidt.

Ik heb altijd arts willen worden en heb daar doelbewust naar toe gewerkt. Mijn katholieke opvoeding (goed doen in arme landen) en relatie met Indonesie heeft me bijna als tropenarts daar teruggebracht. Uiteindelijk ben ik toch hier gebleven en heb ik de opleiding tot huisarts gedaan aan de VU, waar ik ook geneeskunde heb gestudeerd. In 1977 ben ik met een collega een huisartsen praktijk begonnen in Amsterdam Oost, en in 1978 kreeg ik mijn eerste kind. 

Na nog een kind en 6 jaar heel hard werken onder lastige omstandigheden, waaronder mijn eigen burn out, bleek de combinatie toch te zwaar (geen kinderopvang, geen zwangerschapsverlof, geen uitkering bij ziekte).

Vanaf daar ben ik via AMEV als bedrijfsarts gaan werken, de opleiding gaan doen aan de CORVU en via werken bij AMC, Arbounie Utrecht, Commit, Interpolis en Reaned tenslotte als zelfstandig gevestigd bedrijfsarts nog volop enthousiast actief in dit mooie vak.

Ik ben bestuurlijk behoorlijk actief: Club 25,  het Bovenij Ziekenhuis,  voorzitter Raad van Toezicht, voorzitter van de NVAB.  Federatie van de KNMG. Lid van de Raad van Toezicht van het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp.

Burn Out maakt eenzaam

Burn Out maakt eenzaam

Burn In’

 

over ideeën die werken

In deze serie artikelen willen wij graag vertellen over hoe wij aankijken tegen burn out en de manier waarop iemand optimaal begeleid kan worden. Begeleiding om burn out te voorkomen, om er mee om te kunnen gaan en om er vanaf te komen.

Burn Out maakt eenzaam

Burn out maakt eenzaam

Wat ik veel hoor is dat in een burn out zitten of een burn out hebben ( hoe zeg je dat eigenlijk?) heel eenzaam is. Want ook al komt burn out best veel voor en wordt er ook wel over geschreven, het is en blijft kennelijk toch iets om je voor te schamen.

In iedergeval loopt niemand met zijn of haar burn out te koop. Je durft het eigenlijk niet te vertellen, nou ja, je partner weet het natuurlijk. Wat vrienden en vriendinnen. Familie ook soms. Maar je baas of collega’s en je buren, liever niet. Je zou het misschien juist wel over de daken willen schreeuwen: mensen, kijk nou, ik heb het zo verschrikkelijk niet goed. Help. Maar je kijkt wel uit. Bovendien heb je de energie er ook niet voor!

Maar dat doe je juist niet, je trekt je terug. Ik noemde al: je huis is de veiligste plek, de bank in de woonkamer of het bed in de slaapkamer. Liefst met de gordijnen dicht of de dekens over je heen.

En zo organiseer je je eigen eenzaamheid. Terwijl je je al zo rot voelt komt dat er nog eens bij. Het is logisch hoor, je zo terug te trekken. Niemand geeft graag toe dat hij of zij het niet meer weet en het niet meer kan, alle dingen die daarvoor zo gewoon leken en wel lukten. Dat voelt toch als falen en mislukken. Iedereen gaat door en kan door, en jij hebt geen tekst en geen bijdrage. Jij laat iedereen in de steek. Jij bent niet vrolijk of gezellig, jij hebt geen initiatief en  jij vindt niets meer leuk.

‘Dus vul je in dat het beter is als je je maar terugtrekt en je mond houdt’

Dus vul je in dat het beter is als je je maar terugtrekt en je mond houdt. Dan hebben ze ook geen last van jou.

En dit is een van de grootste fouten of misschattingen die je kunt maken. Je hoeft zeker niet iedereen te vertellen over je narigheid, maar je moet het wel delen met je directe veilige omgeving. Want als je dat niet doet, onthoud je de ander om er voor je te zijn, je te steunen, naar je te luisteren, mee te voelen. Dat in iedergeval te proberen. En je onthoudt je zelf om woorden te geven – en zo ook ruimte te geven – aan je verdriet of je onzekerheid of je boosheid.

Het loont zelfs vaak om je werkgever en collega’s te informeren. Weten hoe het zit maakt herkenning en steun makkelijker. Niet weten leidt tot (onterechte) invulling van jouw probleem door de ander(en). Dus praat wel.

Kijk zeker alvast naar het gespreksmodel dat wij hebben ontwikkeld om jou te helpen de analyse te maken van jouw burn out en je te helpen je eigen oplossingen te vinden. In een van de onderdelen van onze methode past hulp van een coach bij het vinden van de voor jou beste manier om je omgeving te vertellen over je burn out.

Marielle A-Tjak

Marielle A-Tjak

liaison artsen en werkgevers

Geboren in Indonesie, heb ik altijd een vleug tropen meegenomen en vooral de behoefte aan ruimte.

Met Chinese voorouders heb ik van huis uit meegekregen dat ontwikkelen een noodzaak is, maar ook een voorrecht, en dat het mogen ontwikkelen tot verantwoordelijkheden leidt.

Ik heb altijd arts willen worden en heb daar doelbewust naar toe gewerkt. Mijn katholieke opvoeding (goed doen in arme landen) en relatie met Indonesie heeft me bijna als tropenarts daar teruggebracht. Uiteindelijk ben ik toch hier gebleven en heb ik de opleiding tot huisarts gedaan aan de VU, waar ik ook geneeskunde heb gestudeerd. In 1977 ben ik met een collega een huisartsen praktijk begonnen in Amsterdam Oost, en in 1978 kreeg ik mijn eerste kind. 

Na nog een kind en 6 jaar heel hard werken onder lastige omstandigheden, waaronder mijn eigen burn out, bleek de combinatie toch te zwaar (geen kinderopvang, geen zwangerschapsverlof, geen uitkering bij ziekte).

Vanaf daar ben ik via AMEV als bedrijfsarts gaan werken, de opleiding gaan doen aan de CORVU en via werken bij AMC, Arbounie Utrecht, Commit, Interpolis en Reaned tenslotte als zelfstandig gevestigd bedrijfsarts nog volop enthousiast actief in dit mooie vak.

Ik ben bestuurlijk behoorlijk actief: Club 25,  het Bovenij Ziekenhuis,  voorzitter Raad van Toezicht, voorzitter van de NVAB.  Federatie van de KNMG. Lid van de Raad van Toezicht van het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp.

Burn Out, niet jouw schuld, wel jouw probleem

Burn Out, niet jouw schuld, wel jouw probleem

Burn In’

 

over ideeën die werken

In deze serie artikelen willen wij graag vertellen over hoe wij aankijken tegen burn out en de manier waarop iemand optimaal begeleid kan worden. Begeleiding om burn out te voorkomen, om er mee om te kunnen gaan en om er vanaf te komen.

Burn Out, niet jouw schuld, wel jouw probleem

 

Burn out gaat niet over schuld

Burn out hebben of in een burn out terecht zijn gekomen is verschrikkelijk. De burn out situatie kan wel verschillen van persoon tot persoon. Maar voor iedereen die dit meemaakt is het een zware dobber, een nare situatie, een groot probleem.

Niet iets waar je trots op kunt zijn, graag aan anderen over vertelt, en waar je zeker niet mee te koop loopt. Eerder iets waar je je voor schaamt, dat je een gevoel van mislukken en falen geeft, en waarvoor je jezelf de schuld geeft.

Jij bent immers degene die niet meer vrolijk is, niet meer meedoet, geen zin heeft om te koken, het huis schoon te houden, de kinderen naar crèche of school te brengen. Je zoekt uitvluchten om niet naar een verjaardag te hoeven, familie bijeenkomsten, film en café en theater mijd je. Zelfs een telefoongesprek met een lieve vriendin of samen ergens even koffie drinken, breng je vaak niet op. Aan vrijen moet je al helemaal niet denken, en ook niet aan iets doen in werk. Liever doe je niets en moet niemand wat aan je vragen of van je verwachten. Maar ja, dat kan eigenlijk niet. En dat levert veel schuldgevoel op.

Die begrijp ik, is best logisch. Maar enorm onnuttig en onnodig. En volstrekt niet passend. Je hebt echt niet gekozen om er zo bij te zitten. Integendeel, een van de factoren die meespelen bij het krijgen van een burn out, is het feit dat je te lang te veel te heftig je best hebt gedaan. Om alle ballen in de lucht te houden, om aan ieders verwachting en aan die van jezelf te voldoen, om je aan je afspraken te kunnen houden, om iedereen in je relatie(s) en gezin en werk het naar de zin te maken, en om dat allemaal ook op topniveau te doen.

‘Dat levert veel schuldgevoel op, best logisch, maar enorm onnuttig en onnodig’

 Van die leuke reclames suggereren ook nog dat je er fris en fruitig bij uit ziet en goed in shape bent omdat je regelmatig sport. En daar straal je bij met een open lach en hagelwitte tandenrij. Een enorme valkuil graven zij voor jou (en vele anderen) : dit zou je moeten kunnen en moeten willen nastreven, en je bent een looser als het je niet lukt. Daar zit je dan, een sulletje met een berg aan schuldgevoel.

Stop!Stop hier! Stop onmiddellijk. Ja, burn out, jouw burn out is jouw probleem. Jouw burn out is niet jouw schuld. En ja, je kunt je burn out niet zomaar weg krijgen, niet alleen oplossen, daarvoor is het een te groot en ondoorzichtig probleem. Maar hé, voor een grote lekkage haal je ook een loodgieter in huis. En snel. En een deskundig iemand. Aan de loodgieter vertel je wat er is gebeurd, hoeveel last je van de ontstane situatie hebt, dat je hulp nodig hebt omdat je het niet zelf kunt oplossen.

Erken dat je burn out een groot probleem is, te groot voor jou alleen. En gun je zelf steun en hulp van anderen. Laat ze helpen het lek boven water te krijgen, laat ze je helpen kiezen en beslissen hoe je het lek wilt (laten) verhelpen, en laat ze helpen met dweilen…..

Met hulp van het gespreksmodel dat wij hebben ontwikkeld kan je samen met een deskundige coach  de analyse te maken van jouw burn out en je lek(ken) boven water krijgen, en kunnen jullie samen op zoek naar aanpassingen en oplossingen om het lek dicht te krijgen, op een voor jou haalbare manier.

Marielle A-Tjak

Marielle A-Tjak

liaison artsen en werkgevers

Geboren in Indonesie, heb ik altijd een vleug tropen meegenomen en vooral de behoefte aan ruimte.

Met Chinese voorouders heb ik van huis uit meegekregen dat ontwikkelen een noodzaak is, maar ook een voorrecht, en dat het mogen ontwikkelen tot verantwoordelijkheden leidt.

Ik heb altijd arts willen worden en heb daar doelbewust naar toe gewerkt. Mijn katholieke opvoeding (goed doen in arme landen) en relatie met Indonesie heeft me bijna als tropenarts daar teruggebracht. Uiteindelijk ben ik toch hier gebleven en heb ik de opleiding tot huisarts gedaan aan de VU, waar ik ook geneeskunde heb gestudeerd. In 1977 ben ik met een collega een huisartsen praktijk begonnen in Amsterdam Oost, en in 1978 kreeg ik mijn eerste kind. 

Na nog een kind en 6 jaar heel hard werken onder lastige omstandigheden, waaronder mijn eigen burn out, bleek de combinatie toch te zwaar (geen kinderopvang, geen zwangerschapsverlof, geen uitkering bij ziekte).

Vanaf daar ben ik via AMEV als bedrijfsarts gaan werken, de opleiding gaan doen aan de CORVU en via werken bij AMC, Arbounie Utrecht, Commit, Interpolis en Reaned tenslotte als zelfstandig gevestigd bedrijfsarts nog volop enthousiast actief in dit mooie vak.

Ik ben bestuurlijk behoorlijk actief: Club 25,  het Bovenij Ziekenhuis,  voorzitter Raad van Toezicht, voorzitter van de NVAB.  Federatie van de KNMG. Lid van de Raad van Toezicht van het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp.

Burn Out maakt eenzaam

Burn Out maakt eenzaam

Ook al komt burn out best veel voor en wordt er ook wel over geschreven, het is en blijft kennelijk toch iets om je voor te schamen. In ieder geval loopt niemand met zijn of haar burn out te koop.

Lees meer

Burn Out, Wat is het?

Burn Out, Wat is het?

Burn In’

 

over ideeën die werken

In deze serie artikelen willen wij graag vertellen over hoe wij aankijken tegen burn out en de manier waarop iemand optimaal begeleid kan worden. Begeleiding om burn out te voorkomen, om er mee om te kunnen gaan en om er vanaf te komen.

Burn Out, Wat is het?

Burn out, wat is het?

 

In dit artikel geen uitleg over de biochemische en fysiologische processen die spelen bij het ontstaan van uitputting. Dat doen we elders. En daar zijn goede en leesbare boeken over geschreven. Op onze website kan je de titels vinden van boeken die wij aanbevelen.

Hier ook geen beschrijving van of discussie over de terminologie en over de diagnostiek. Heet het cluster van klachten pas na 3 of 6 maanden of al eerder burn out? Moeten werkproblemen de hoofdzaak zijn van de problematiek voordat je van burn out mag spreken?

Wij zijn van mening dat het niet wezenlijk uitmaakt wanneer je besluit om een te lang geduurd hebbende en uit de klauwen gelopen overbelaste en uit evenwicht geraakte situatie burn out te noemen.

Wij vinden het veel relevanter dat je zo’n situatie “een te lang geduurd hebbende overbelaste uit evenwicht geraakte situatie” noemt. En dat je zo’n situatie eigenlijk moet zien te voorkomen. En als zo’n situatie wel is opgetreden, zo snel mogelijk aan moet pakken. En dat je zo’n situatie heel serieus moet nemen. Jij zelf als je er in zit, maar ook je omgeving : je partner/gezin, je familie, vrienden en vriendinnen en je huisarts en bedrijfsarts, je werkgever en je collega’s.

‘De oplossing ligt in en bij je zelf. Jij bent langdurig overbelast, jij bent uit evenwicht geraakt’

En dat we ons realiseren dat burn out zijn geen ziekte is, maar een situatie als gevolg van langdurige overbelasting. En dat je zo’n situatie dus niet met medicijnen en andere doktersdingen moet aanpakken, maar vanuit de onderliggende problemen. Dokters kunnen daarbij best helpen en steunen. Maar niet oplossen.

De oplossing ligt in en bij je zelf. Jij bent langdurig overbelast, jij bent uit evenwicht geraakt. Ergens in je leven en in de tijd, heb je jezelf te lang aan verkeerde spanning blootgesteld of laten stellen (zoals te lang werken, te veel werken, niet meer leuk werk hebben). Ergens heb je onhandige niet passende keuze gemaakt of ben je uit eerdere keuzen gegroeid (soort werk, relatie). Ergens past je huidige leven niet (meer) bij je verwachtingen of normen en waarden. Ergens ben je met je ambitie en perfectionisme vastgelopen. Ergens heb je te lang tegen windmolens proberen te vechten (schulden, ziekte van geliefden of je zelf, intensieve mantelzorg).

‘wat wil je anders, wat moet anders, wat kan anders?’

De oplossing ligt dan ook in het in kaart brengen van alle factoren die in jouw burn out spelen of hebben gespeeld en hebben bijgedragen aan het ontstaan van jouw “te lang geduurd hebbende overbelaste uit evenwicht geraakte situatie”. En te bekijken en ontdekken en uitvinden waar jij de/een verandering kunt aanbrengen : wat wil je anders, wat moet anders, wat kan anders? Dat is niet makkelijk, heel moeilijk zelfs. Eigenlijk te veel gevraagd als je in de “te lang geduurd hebbende overbelaste uit evenwicht geraakte situatie” zit. Zoek en vraag dus hulp hierbij. En wacht daar niet te lang mee.

Met hulp van het gespreksmodel dat wij hebben ontwikkeld kan je samen met een deskundige coach de analyse te maken van jouw burn out en samen op zoek naar de voor jou haalbare passende oplossingen.

Marielle A-Tjak

Marielle A-Tjak

liaison artsen en werkgevers

Geboren in Indonesie, heb ik altijd een vleug tropen meegenomen en vooral de behoefte aan ruimte.

Met Chinese voorouders heb ik van huis uit meegekregen dat ontwikkelen een noodzaak is, maar ook een voorrecht, en dat het mogen ontwikkelen tot verantwoordelijkheden leidt.

Ik heb altijd arts willen worden en heb daar doelbewust naar toe gewerkt. Mijn katholieke opvoeding (goed doen in arme landen) en relatie met Indonesie heeft me bijna als tropenarts daar teruggebracht. Uiteindelijk ben ik toch hier gebleven en heb ik de opleiding tot huisarts gedaan aan de VU, waar ik ook geneeskunde heb gestudeerd. In 1977 ben ik met een collega een huisartsen praktijk begonnen in Amsterdam Oost, en in 1978 kreeg ik mijn eerste kind. 

Na nog een kind en 6 jaar heel hard werken onder lastige omstandigheden, waaronder mijn eigen burn out, bleek de combinatie toch te zwaar (geen kinderopvang, geen zwangerschapsverlof, geen uitkering bij ziekte).

Vanaf daar ben ik via AMEV als bedrijfsarts gaan werken, de opleiding gaan doen aan de CORVU en via werken bij AMC, Arbounie Utrecht, Commit, Interpolis en Reaned tenslotte als zelfstandig gevestigd bedrijfsarts nog volop enthousiast actief in dit mooie vak.

Ik ben bestuurlijk behoorlijk actief: Club 25,  het Bovenij Ziekenhuis,  voorzitter Raad van Toezicht, voorzitter van de NVAB.  Federatie van de KNMG. Lid van de Raad van Toezicht van het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp.

Burn Out, Verlies van Grip

Burn Out, Verlies van Grip

Burn In’

 

over ideeën die werken

In deze serie artikelen willen wij graag vertellen over hoe wij aankijken tegen burn out en de manier waarop iemand optimaal begeleid kan worden. Begeleiding om burn out te voorkomen, om er mee om te kunnen gaan en om er vanaf te komen.

Burn Out, Verlies van Grip

Burn Out Verlies van grip

 

Hèt ondraaglijke gevoel bij burn out is dat je de weg kwijt bent, de grip op je emoties, op je beslissingen, op je leven leven.

Je hebt geen juiste woorden voor wat je beleeft. Je kunt het nauwelijks uitleggen aan de gezonde ander.

Bizar toch dat zo’n aardig, normaal en competent persoon als jijzelf zomaar niet meer weet hoe te handelen in je werk, niet meer naar een winkel durft of in de winkel geen idee heeft wat er te kopen.

Niet meer een telefoongesprek kan voeren, zeker niet met een klant of collega en met moeite met een vriend(in) of familielid.

Geen boek meer kan lezen, nauwelijks een krant of tijdschrift, laat staan een televisie programma kan navertellen.

Niet meer naar film of theater kan en wil, ook niet naar een verjaardagsfeestje of lekker met vrienden naar het café. Het eigen huis, als het kan met de gordijnen dicht, is de veiligste plek, weg van de anderen en van wat ze wel niet van je zullen denken.

‘Je hebt geen juiste woorden voor wat je beleeft. Je kunt het nauwelijks uitleggen aan de gezonde ander.’

Anderen zien wel aan je dat het niet goed gaat, dat je het niet goed hebt. Er is begrip. Ze zijn lief. Maar kunnen het niet voor je oplossen. En na een aantal weken gaat iedereen toch zijn eigen gang en gaat verder. En sta jij aan de kant. Het is een eenzaam bestaan, burn out. Dit wens je je ergste vijand niet. Een gat, geen perspectief, een donkere toekomst en een nog donkerder heden, alleen en geïsoleerd.

Je moet hier zo snel mogelijk uit, een lichtpuntje zien, het vertrouwen terug krijgen dat het goed komt. Anders goed komt dan het was, maar wel goed komt en het liefst een beetje snel.

Wij willen jou met deze website informeren over hoe je uit je burn out komt, en met name wat je zelf daaraan kunt doen en wat voor soort praktische dingen of interventies je daarbij kunnen helpen.

Kijk zeker alvast naar het gespreksmodel dat wij hebben ontwikkeld om jou te helpen de analyse te maken van jouw burn out en je te helpen je eigen oplossingen te vinden.

Marielle A-Tjak

Marielle A-Tjak

liaison artsen en werkgevers

Geboren in Indonesie, heb ik altijd een vleug tropen meegenomen en vooral de behoefte aan ruimte.

Met Chinese voorouders heb ik van huis uit meegekregen dat ontwikkelen een noodzaak is, maar ook een voorrecht, en dat het mogen ontwikkelen tot verantwoordelijkheden leidt.

Ik heb altijd arts willen worden en heb daar doelbewust naar toe gewerkt. Mijn katholieke opvoeding (goed doen in arme landen) en relatie met Indonesie heeft me bijna als tropenarts daar teruggebracht. Uiteindelijk ben ik toch hier gebleven en heb ik de opleiding tot huisarts gedaan aan de VU, waar ik ook geneeskunde heb gestudeerd. In 1977 ben ik met een collega een huisartsen praktijk begonnen in Amsterdam Oost, en in 1978 kreeg ik mijn eerste kind. 

Na nog een kind en 6 jaar heel hard werken onder lastige omstandigheden, waaronder mijn eigen burn out, bleek de combinatie toch te zwaar (geen kinderopvang, geen zwangerschapsverlof, geen uitkering bij ziekte).

Vanaf daar ben ik via AMEV als bedrijfsarts gaan werken, de opleiding gaan doen aan de CORVU en via werken bij AMC, Arbounie Utrecht, Commit, Interpolis en Reaned tenslotte als zelfstandig gevestigd bedrijfsarts nog volop enthousiast actief in dit mooie vak.

Ik ben bestuurlijk behoorlijk actief: Club 25,  het Bovenij Ziekenhuis,  voorzitter Raad van Toezicht, voorzitter van de NVAB.  Federatie van de KNMG. Lid van de Raad van Toezicht van het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp.