Burn out maakt eenzaam

Wat ik veel hoor is dat in een burn out zitten of een burn out hebben ( hoe zeg je dat eigenlijk?) heel eenzaam is. Want ook al komt burn out best veel voor en wordt er ook wel over geschreven, het is en blijft kennelijk toch iets om je voor te schamen.

In iedergeval loopt niemand met zijn of haar burn out te koop. Je durft het eigenlijk niet te vertellen, nou ja, je partner weet het natuurlijk. Wat vrienden en vriendinnen. Familie ook soms. Maar je baas of collega’s en je buren, liever niet. Je zou het misschien juist wel over de daken willen schreeuwen: mensen, kijk nou, ik heb het zo verschrikkelijk niet goed. Help. Maar je kijkt wel uit. Bovendien heb je de energie er ook niet voor!

Maar dat doe je juist niet, je trekt je terug. Ik noemde al: je huis is de veiligste plek, de bank in de woonkamer of het bed in de slaapkamer. Liefst met de gordijnen dicht of de dekens over je heen.

En zo organiseer je je eigen eenzaamheid. Terwijl je je al zo rot voelt komt dat er nog eens bij. Het is logisch hoor, je zo terug te trekken. Niemand geeft graag toe dat hij of zij het niet meer weet en het niet meer kan, alle dingen die daarvoor zo gewoon leken en wel lukten. Dat voelt toch als falen en mislukken. Iedereen gaat door en kan door, en jij hebt geen tekst en geen bijdrage. Jij laat iedereen in de steek. Jij bent niet vrolijk of gezellig, jij hebt geen initiatief en  jij vindt niets meer leuk.

‘Dus vul je in dat het beter is als je je maar terugtrekt en je mond houdt’

Dus vul je in dat het beter is als je je maar terugtrekt en je mond houdt. Dan hebben ze ook geen last van jou.

En dit is een van de grootste fouten of misschattingen die je kunt maken. Je hoeft zeker niet iedereen te vertellen over je narigheid, maar je moet het wel delen met je directe veilige omgeving. Want als je dat niet doet, onthoud je de ander om er voor je te zijn, je te steunen, naar je te luisteren, mee te voelen. Dat in iedergeval te proberen. En je onthoudt je zelf om woorden te geven – en zo ook ruimte te geven – aan je verdriet of je onzekerheid of je boosheid.

Het loont zelfs vaak om je werkgever en collega’s te informeren. Weten hoe het zit maakt herkenning en steun makkelijker. Niet weten leidt tot (onterechte) invulling van jouw probleem door de ander(en). Dus praat wel.

Kijk zeker alvast naar het gespreksmodel dat wij hebben ontwikkeld om jou te helpen de analyse te maken van jouw burn out en je te helpen je eigen oplossingen te vinden. In een van de onderdelen van onze methode past hulp van een coach bij het vinden van de voor jou beste manier om je omgeving te vertellen over je burn out.